Ukazał się kolejny numer Rocznika Kognitywistycznego z tekstami z II Krakowskiej Konferencji Kognitywistycznej. A w nim mój nowy tekst.

Funkcjonalizm obliczeniowy – kilka uwag z perspektywy ewolucyjnej

Zawsze dziwiło mnie, z jaką łatwością przyjmowany jest przez niektórych badaczy zagadnienia świadomości i umysłu (zwanych tradycyjnie filozofami umysłu) pogląd, że maszyny liczące, obecnie zwane po prostu komputerami, są w stanie zasymulować czy wręcz wytworzyć świadomość. Z pewnością wyobrażenie takie stanowi jeden z często przewijających się motywów SF, ale czy ma ono jakieś naukowe podstawy?

Jeżeli wziąć pod uwagę, że mózg jest wytworem ewolucji, czyli procesu ukierunkowanego przez oddziaływanie przypadkowych czynników, należy, z co najmniej kilku powodów, wątpić, że działanie mózgu daje się opisać w kategoriach mechanicznych procedur realizowanych przez komputer.

Szczególnie ciekawa wydaje się zyskująca obecnie na uznaniu hipoteza poszerzonego umysłu (extended mind), której przyjęcie jest wynikiem badań nad zdolnościami adaptacyjnymi ludzkiego mózgu oraz nad środowiskiem, w którym ma miejsce przetwarzanie przezeń informacji. Hipoteza ta opiera się ona na spostrzeżeniu, że mózg wykorzystuje do tego celu wiele elementów swojego otoczenia, a zatem, zewnętrzne otoczenie mózgu jest czynnie zaangażowane w procesy kognitywne. Tym samym upadać wydaje się charakterystyczny dla funkcjonalizmu obliczeniowego sposób ujmowania świadomych stanów mentalnych jako fenomenu czysto informacyjnego, czegoś w rodzaju software mózgu, który może być rozważany w zupełnym oderwaniu od jego podłoża.